मराठीचे अवखळ वळणे

ज्यांना तोंडावर "बोलून टाकणं" जमत नाही ते पाठीमागे "टाकून बोलत" राहतात. . शहाणा माणूस "पाहून हसतो", निर्मळ माणूस "हसून पाहतो". . काम सोपं असेल तर ते आपण "करून पाहतो", अवघड असेल तर "पाहून करतो". . स्वयंस्फूर्त लेखक आणि उचलेगिरी करणारा उचल्या ह्यांच्यात फारसा फरक नसतो.... एकजण "लिहून बघतो" तर दुसरा "बघून लिहितो". . ही अशी सुंदर, लवचीक, अवखळ मराठी आणि आपणच तिची पायमल्ली करत असतो, नाही का? आता हेच बघा ना, एखाद्याचा सत्कार करताना आपण देतो श्रीफळ, तर हकालपट्टी करताना देतो नारळ!! 😀😀